HEIJPLAAT – Op aandringen van sommige buurtbewoners toch nog maar eens in de ‘pen’ geklommen. 1959 winter tijd verhuist van Oud-Beijerland naar Rotterdam en het was koud, potkachel als laatste in de verhuiswagen en als eerste eruit. Broer en zussen in de cabine met de kachel aan en die ouwe achterin, toen der tijd vroor het nog zo’n –16 of zo, die was half bevroren.
Heb zelf de vw kever nog over het ijs zien rijden en zelf nog schotsje gepiept (levensgevaarlijk).
Langzaam gewend aan het leven op het dorp en dingen geleerd die je ergens anders niet had, bv met een stukje lood in een zakdoek naar de RDM lopen en tegen de portier zeggen dat je vader zijn gebit vergeten was en dan er de hele zaterdag rond slenteren en overal kijken, vooral waar de schroeven gegoten werden was indrukwekkend.
Moet toch even terug komen op de Quarantaine, er was ooit een schip op de kant gezet boordevol met melkpoeder en koffiemelk (die lekkere dikke jammie jammie) en we moesten mee van die ouwe want het was gratis.
Wisten wij veel, dus niks gratis het was stelen en mocht toen niet (nu geloof ik ook nog niet?????) dozen vol meegenomen, paar dagen later het mondelinge bericht dat de politie op zoek was naar de daders, die ouwe scheet in zijn broek.
(overigens was het woord ouwe toen normaal voor je vader toonde aan dat je toch wel respect had) alles onder de vloer verstopt zo ver mogenlijk weg, maar de kit ging ons huisje voorbij, ja de kit vroeger heette het de juut.
Nog weken lang geconcentreerde melk gedronken, ik denk niet dat veel mensen dit verhaal kennen, ik denk dat we de Chinese markt veroverd hadden met die blikken Nutricia.
Dus als je op Mijdrechtstraat no. 1 woont, ik zou nog maar eens onder de vloer kijken.
En in Rhoon had je toen een weiland waar doorgedraaid fruit neergegooid werd, ff over het hekje springen en uitzoeken en met een volle tas naar huis.
Waar nu de ECT is had je in mijn tijd een meertje de zwanenpit noemde wij het, lekker vlotten bouwen en peddelen en uitkijken voor de zwanen die waren gevaarlijk.
Wel genoeg voor deze keer,zal de grijze cellen nog eens aanspreken voor meer verhaaltjes.
