HEIJPLAAT – Het verhaal begint rond de jaren 1965 denk ik,toen er nog dingen mochten(nou ja eigenlijk niet maar werden getolereerd door de omgeving)Ik was een jaar of 14 en leefde frank en vrij in de mijdrechtstraat.In deze tijd moest je ook al 16 jaar zijn voor op de brommer maar ja dat was ik niet dus je moest het stiekum doen. Maar geen nood op zaterdag was het toch stil op de weg dus broer gesmeekt of ik op zijn batavus mocht.
Ik had toch al ervaring met de gestolen brommers van de sloop ,behalve 1 ervaring dan, we hadden een vespa te pakken gekregen en gingen ermee crossen op de oude speeltuin, alleen ik was vergeten dat er treeplanken
Op dat ding zaten.Nu wil het geval dat er veel spoorvorming was (en je voelt hem al aankomen)als je er in reed liepen de treeplanken vast en had je wel een heeel bijzondere ervaring, als je weer bij je positive was en rondkeek
Zag je dat de vespa rechtop stond en jezelf 2 meter verder lag( gelanceerd dus) gelukkig maar 1x gehad jaaaa je leerde snel in die tijd met vallen en opstaan.
Enfin broertje de brommer volgetankt bij de taxi centrale(ja echt we hadden er 1 met benzine pomp waar je moest zwengelen om het glas vol te krijgen en dan tanken 35 cent de liter meen ik me nog te herinneren,
Thuis op het stoepie gezet en zo op de brommerd geklauterd en toen kwam de fun, in de eerste zetten koppeling langzaam op laten komen zetje van broer en rijden maar als maar rondjes heijplaatstraat/mijdrechtstraat.
Het was toen erg spannend (stoppen kon niet want ik kon niet bij de grond)dus blijven rijden tot hij begon te stotteren vlug de kraan op reserve zetten en terug naar huis waar broertje lief mij dan opving.
Maar niet te min toch leuk om te doen en rond te kijken.
Achteraan de mijdrechtstraat had je toen 2 mooie huizen staan (later afgebroken voor een afzichtelijk betonnen gebouw) (gelukkig ook afgebroken wat een geld verspilling)en naast die 2 huizen had je een soort van Engelse tuin,
Met perkjes bloemen struiken en zo en bij de ingang mooie gietijzeren poortjes (toch eens zoeken moet er nog foto,s van hebben) en een muur eromheen, liep je door dan kwam je bij de roeiers terecht( en het pontje natuurlijk)waar 4 steigers lagen 1 voor het pontje en 3 voor de sleepboten, voor de sleepboten hadden ze 3 verschillende hoogten (ivb met het getij natuurlijk).
En daar begint het verhaal van de hazewindhond.
Soms (op zondag of zo)kwam er wel eens een auto bij het pontje vandaan( ja echt die bestonden toen al)niks aan de hand en dan schrok je je een hoedje, er rende een hond achter aan een blonde hond met lange manen die het tempo van de auto makkelijk bijhield, waar hij vandaan kwam ik heb geen idee, wat hij wilde geen idee, waar hij naar toe ging geen idee, maar hij stopte altijd ter hoogte van de kolencentrale.
Dat was wel indrukwekkend om te zien dat hij de auto bijhield ,maar wat nu als hij het deed als ik mijn rondje aan het doen was, dus uitproberen maar, naar het pontje gereden(wat strikt verboden was maar ja je bent wild en je jongt wat)en terug gereden, niks ,noppes geen hond te zien nogmaals proberen met het commentaar van broer waarom de rondjes zolang duurden(jaja ik ben de versnellingen nog aan het uitproberen)tuurlijk dat kon ik allang
Stel je voor dat hij achter mij aan kwam, dan had hij mij te pakken, zo gezegd zo gedaan dus nog maar een keer proberen keren bij het pontje en terug rijden hoofd achterste voren om te kijken gashandle in de aanslag voor het geval dat, maar nee hoor noppes niks .teleurgesteld naar huis dan maar op het stoeppie in het zonnetje zitten.
En toen ik in het zonnetje zat te mijmeren gebeurde het, er kwam een vw-kever aangereden MET een hond erachteraan ongelofelijk, daar was hij weer tong uit de bek wapperende manen een pracht om te zien en bij de centrale stopte hij en verdween in het niets.
Wat zijn beweegredenen waren ik zou het echt niet weten(gelukkig had hij het alleen voorzien op auto,s )ik had me overigens geen raad geweten als hij wel achter mij aan gekomen was .
Ik heb hem nooit meer gezien, weet nog steeds niet waar hij vandaan kwam hij kwam hij was en verdween net als de vele oude herinneringen.
Mvrg FRANS.
