Ontstaan van Tuindorp Heijplaat

Heijplaat is ontstaan uit twee aangeslibde zandplaten – de Boven- en Beneden-Heijplaat – gelegen voor de zuidelijke oever van de Nieuwe Maas. Deze platen werden gescheiden van de polder Courzand door een kreek; Courzand was eveneens een voormalige zandplaat. De polder ontstond na de afdamming van een oude rivierarm, de Koedood, die hier in de Nieuwe Maas uitmondde.

De zuidelijke begrenzing van de polder Courzand werd gevormd door de Heijsedijk, waar zich het gehucht ‘de Heije’ of ‘De Hye’ bevond, dat al op een kaart uit 1447 wordt vermeld. Door het Courzand liep de verlengde Koedood, die in dit gebied bekendstond als de Heijsehaven. Dit water is na 1945 gedempt, al spreken bewoners van Heijplaat nog altijd van ‘de Koedood’.

In het verlengde van de Heijsehaven werd in 1856 een dam aangelegd tussen het Courzand en de Beneden-Heijplaat. De Heijsehaven fungeerde tevens als grens tussen de gemeenten Pernis en Charlois. Aan de zijde van Charlois lag het landgoed Courzand, waarvan het huis ongeveer stond op de locatie van het huidige Rondoplein.

Na de annexatie van Charlois door Rotterdam in 1894 vormde de Heijsehaven de westgrens van de gemeente Rotterdam. Na 1933 verschoof deze grens door verdere annexaties steeds verder westwaarts (zie afbeeldingen hieronder).

De aanleg van de Waalhaven en Eemhaven

Waalhaven

In 1906 ontwierp directeur Gemeentewerken G.J. de Jongh een plan voor de aanleg van de Waalhaven, gelegen aan de oostzijde van Heijplaat. Dit omvangrijke havenbassin werd gefaseerd aangelegd en in 1931 voltooid. Diverse pieren deelden het havenbekken op in kleinere compartimenten.

Eemhaven

Plannen voor de Eemhaven, eveneens aan de oostzijde van Heijplaat, bestonden al in 1913, maar pas tijdens de Tweede Wereldoorlog werd begonnen met de aanleg. Hierbij verdween de buurtschap De Heij. In de periode 1962–1965 volgde verdere uitbreiding van de havenbekkens, waardoor Heijplaat volledig door havens en aanverwante bedrijvigheid werd omsloten. Deze geïsoleerde ligging tussen de havens vormt tegenwoordig een belangrijk onderdeel van het bijzondere karakter van het tuindorp.

Stedenbouwkundige ontwikkeling van Tuindorp Heijplaat

Doordat de gemeente in dit gebied geen woningbouw had voorzien, werd aanvankelijk slechts een beperkt terrein beschikbaar gesteld. In de eerste fase (1913) betrof dit het driehoekige gebied dat wordt begrensd door de langs de werf gelegen Heijplaatstraat, de langs de Waalhaven lopende Rondolaan, de Mijdrechtstraat en de langs de Heijsehaven aangelegde Courzandseweg.

In 1916 werd een uitbreiding mogelijk tot aan de Sirrahstraat. Baanders greep deze gelegenheid aan om het stedenbouwkundig ontwerp alvast in zuidelijke richting door te trekken tot aan de Heijsedijk. De uitvoering van deze tweede fase liet echter nog enige tijd op zich wachten. Begin jaren twintig werd het gedeelte tot aan de Sirrahstraat gerealiseerd; aan het einde van de jaren twintig volgde nog een verdere uitbreiding.

In deze periode was de Haagse architect S. de Clercq werkzaam als RDM-huisarchitect; de ontwerpen van de laatste gebouwen (1927–1928) zijn van zijn hand.

Stedenbouwkundig plan van Tuindorp Heijplaat

In aansluiting op de Engelse tuindorpgedachte en het daarbij behorende inzicht in de positieve invloed van licht, lucht en doelmatige huisvesting op zowel de gezondheid als de moraal van arbeiders, ontwierp architect Baanders een stedenbouwkundig plan met een open bebouwingsstructuur. Het plan voorzag in gevarieerde laagbouw met vijf verschillende, relatief ruime woningtypen, voorzien van achtertuinen en deels van voortuinen, evenals diverse gemeenschappelijke voorzieningen.

Het bouwterrein kende een lastige, langgerekte vorm en lag ingeklemd tussen de Waalhaven en de Heijsehaven, met aan de noordzijde het RDM-werfterrein. Aan de zijde van de Waalhaven werd het gebied begrensd door een spoorlijn. Er werd rekening gehouden met een mogelijke doortrekking van deze spoorlijn tot op het RDM-terrein, waardoor de voortzetting van de Rondolaan, de Alwinastraat, een extra brede profielmaat kreeg. De straatnamen werden ontleend aan schepen en andere producten van de RDM.

Architectuur en beeldbepalende elementen

Om een levendig en afwisselend dorpsbeeld te realiseren, paste Baanders een breed scala aan ontwerpvariaties toe. De centrale noord-zuid georiënteerde route, gevormd door de Vestastraat, Alcorstraat en Streefkerkstraat, is hier een goed voorbeeld van.

Door verspringende rooilijnen, knikken en bochten in het stratenpatroon, een poortgebouw (oorspronkelijk met een fontein ervoor) en diverse pleinachtige ruimtes ontstond een steeds wisselend ruimtelijk beeld. Dit werd versterkt door een rijke variatie in architectonische detaillering. Baksteen vormde het basismateriaal voor de bebouwing van Heijplaat, maar werd toegepast in verschillende kleuren en met siermetselwerk. Ook het gebruik van houten gevelbekleding, stucwerk en uiteenlopende kleuren dakpannen droeg bij aan de afwisseling. Daarnaast speelde variatie in bouwhoogte een belangrijke rol in het pittoreske karakter van het dorp.

Naast verschillende kapvormen werden ook enkele torenvormige bouwvolumes toegevoegd, waaronder het vergadergebouw aan het Vestaplein en het jonggezellenhuis voor ongehuwde arbeiders. Deze torens waren bedoeld om Heijplaat een herkenbaar silhouet te geven.

Later voegde De Clercq nog drie kerken toe – een Gereformeerde, een Nederlands Hervormde en een Rooms-Katholieke – die eveneens langs de centrale as werden gesitueerd.

Woningen in Tuindorp Heijplaat

De woningen zijn gegroepeerd in kleine, vrijstaande bouwblokken van maximaal zeven woningen, waarbij de afzonderlijke woningen duidelijk individueel zijn vormgegeven.

Woningtypen en sociale opbouw

Er werden vijf woningtypen ontwikkeld, die tevens de hiërarchie binnen het personeelsbestand weerspiegelden:

• Twee typen eengezinswoningen (A en B), bestaande uit twee woonkamers, een keuken en drie slaapkamers.
• Twee typen boven- en benedenwoningen (F en G). Dit type werd toegepast omdat veel arbeiders gewend waren aan een etagewoning en hier de voorkeur aan gaven. Type F is relatief klein en omvat een woonkamer, een keuken en twee slaapkamers; deze woningen waren bestemd voor kleine gezinnen met maximaal twee kinderen. Type G heeft de omvang van een eengezinswoning. De benedenwoningen beschikten over een tuin, terwijl de bovenwoningen een ruime zolder hadden.
• Eén type grote eengezinswoning, grotendeels uitgevoerd als twee-onder-een-kap, bedoeld voor het hogere personeel, onderwijzers en de arts. Deze woningen zijn voornamelijk gelegen aan de Courzandseweg en stonden bij de bewoners bekend als ‘het Gouden Randje’.

In de zuidelijke uitbreiding van Heijplaat werden de benedenwoningen voorzien van een kleine schuur in de tuin, terwijl de bovenwoningen beschikten over een loggia met een kast. In dit deel van het dorp werden relatief veel bovenwoningen gerealiseerd, waaronder ook grotere exemplaren voor gezinnen met meer kinderen.

Het Hertenkamp

De woningbouw op Heijplaat kwam rond de Eerste Wereldoorlog tijdelijk tot stilstand door een tekort aan bouwmaterialen. In 1920 ontving de RDM van de Noorse regering, waarmee intensief werd samengewerkt, 25 houten noodwoningen. Deze werden geplaatst op het meest zuidoostelijke bouwblok binnen het stedenbouwkundig plan en kregen de bijnaam ‘het Hertenkamp’.

Pas na de voltooiing van het volledige bouwplan werd dit buurtje geïntegreerd in de rest van het dorp. In 1940 telde het tuindorp, met de door Baanders en De Clercq ontworpen bebouwing, in totaal 451 woningen: 40 beambtenwoningen en 411 arbeiderswoningen.

Bijzondere gebouwen en voorzieningen

Naast woningen werden in Heijplaat diverse bijzondere gebouwen gerealiseerd, waaronder een ‘warenhuis’ bestaande uit een drie verdiepingen tellend gebouw met winkels aan het Vestaplein, enkele kleinere winkelpanden, een ‘torenhuis’, drie schoolgebouwen (een openbare lagere school, een bijzondere lagere school en een bewaarschool), drie kerken, een jonggezellenhuis, een badinrichting met badhuis, een politiepost met woning en een ontspannings- of feestgebouw.

Het torenhuis

Het torenhuis aan het Vestaplein dateert uit de beginperiode van de dorpsontwikkeling, toen er nog geen kerken aanwezig waren. Het werd door de RDM geschonken aan het tuindorp en bestond uit een toren met luidklok en een zaal die dienst kon doen als vergaderruimte en als noodkerk. Op het gebouw werd een herdenkingsplaquette aangebracht ter gelegenheid van de oplevering van het tuindorp.

Feestgebouw Courzand

Het ‘feestgebouw Courzand’ aan de Courzandseweg werd in 1917 voltooid en omvatte een grote toneelzaal, een koffiekamer, een kegelbaan en een serre. Aan de buitenzijde bevond zich tevens een podium met een openluchttheater. In 1925 werd het feestgebouw door brand verwoest. Na de herbouw werd in 1939 een concert- en filmzaal toegevoegd ter vervanging van het buitentheater. Deze zaal werd in 1993 gesloopt.

Sportvelden

Ten oosten van de Rondolaan werden enkele sport- en recreatievelden aangelegd en in de Heijsehaven bevond zich een zwembad. Door naoorlogse aanpassingen aan de haven moest dit zwembad verdwijnen. Later werd aan de Waalhavenweg een nieuw zwembad in gebruik genomen.

Groenstructuur en tuindorpkarakter

Het groene karakter van het tuindorp wordt gevormd door de aanwezigheid van achter- en voortuinen, enkele kleine plantsoenen en laan- en straatbeplanting. Daarnaast is op architectonisch niveau geprobeerd het tuindorpgevoel te versterken door het toepassen van bloembakken en pergola’s.

Alle woningen in het tuindorp beschikken over een achtertuin. Door de beperkte beschikbaarheid van bouwgrond zijn deze tuinen relatief klein gebleven. Ze waren nadrukkelijk bedoeld als siertuinen en niet voor de verbouw van groenten. Daarmee wijken de plannen voor Heijplaat af van veel andere tuindorpen, waar vaak diepe tuinen werden aangelegd waarin arbeiders hun eigen groenten konden verbouwen.

Volkstuinen Heijplaat

Tijdens de Eerste Wereldoorlog stelde de RDM wel tijdelijk grond beschikbaar voor groenteteelt. Aanvankelijk werden volkstuinen aangelegd langs de Heijsekade. Omdat veel werknemers van de RDM van oorsprong uit landelijke gebieden kwamen, werd hiervan intensief gebruik gemaakt. Later zijn de volkstuinen verplaatst naar de Waalhavenweg. In 1947 kreeg Heijplaat een eigen volkstuinvereniging. Sinds 1971 is het volkstuincomplex gesitueerd aan de Rondolaan/Hellouwstraat, langs het havenspoor. Dit complex is nog steeds actief in gebruik.

Het ‘Gouden Randje’

Een deel van de woningen heeft ook een voortuin. De meeste en ruimste voortuinen bevinden zich aan het zogenoemde ‘Gouden Randje’ van Heijplaat, de Courzandseweg. Deze tuinen werden aangelegd door tuinarchitect D.F. Tersteeg, die ze in een architectonische stijl vormgaf door ze van de straat te scheiden met gemetselde muurtjes of hagen, die tevens het straatbeeld verlevendigen. Tersteeg beschouwde de tuin nadrukkelijk als een verlengstuk van de woning en vond dat deze daarom een architectonische uitstraling moest hebben. Naast muren en heggen paste hij ook bouwkundige elementen toe, zoals gemetselde bloembakken, zitbanken en trappen.

Op verschillende plekken in het dorp, met name op hoeken en bij pleinachtige ruimten, werden kleine plantsoenen en groenstroken aangelegd. Ook de extra brede Alwinastraat kreeg groene bermen. De spoorlijn naar de RDM-werf is uiteindelijk niet door deze straat doorgetrokken, maar boog vanaf de Rondolaan af richting de Heijplaatweg. Het Rondoplein, dat aanvankelijk bestond uit een eenvoudig plein met bomen, kreeg later een centraal geplaatste muziektent en groene borders. In 1938 werd deze muziektent vervangen door een nieuw paviljoen aan de westzijde van het plein. De naar het plein geopende koepel wordt geflankeerd door een trapsgewijs aflopende muur met pergola. In totaal werd het dorp verrijkt met circa 500 bomen, waarvan het grootste deel dienstdeed als straatbeplanting.

Naoorlogse uitbreidingen en veranderingen

Kort na de oorlog werd voor de bouw van de scheepsbouwloods het meest noordwestelijke woningblok van Heijplaat gesloopt. Door de hernieuwde bloei van de werf ontstond vervolgens behoefte aan uitbreiding van het woningbestand. In eerste instantie vulde de nieuwe huisarchitect J.W.C. Boks de open ruimte in het zuidelijke deel van het tuindorp op met stroken etagewoningen. Deze nieuwbouw was in zekere mate aangepast aan de bestaande bebouwing: de bouwblokken kenden verspringingen en waren voorzien van zadeldaken, in tegenstelling tot latere uitbreidingen. Daarnaast kreeg Boks opdracht om een uitbreiding van het dorp te ontwerpen ten westen van de Courzandseweg, op een driehoekig terrein ten zuiden van de inmiddels verbrede Heijsehaven.

Tussen 1952 en 1966 werd hier een nieuwe woonbuurt gerealiseerd met eengezinswoningen, bouwblokken van drie lagen met beneden- en etagewoningen en een plein met winkels. De architectuur en het stedenbouwkundig plan – strokenbouw gebaseerd op de wijkgedachte – waren typerend voor de jaren vijftig en hadden een sober karakter. Doordat de plat afgedekte bouwblokken per woningtype een uitgesproken uniforme vormgeving kregen, vormden zij een contrast met het vooroorlogse tuindorp, dat juist werd gekenmerkt door variatie. Het oude tuindorp en de naoorlogse uitbreiding werden van elkaar gescheiden door een breed, langgerekt plantsoen, aangelegd op de locatie van de voormalige Koedood (oude Heijsehaven).

Woningen personeel elektriciteitscentrale en Roeiers Vereningen Eendracht

In de jaren zestig werd ten zuiden van de Eemhavenweg nog een klein buurtje toegevoegd met enkele rijen woningen. Deze waren bestemd voor personeel van de elektriciteitscentrale en van Roeiers Vereniging Eendracht (de ‘roeiers’ verzorgen het aan- en afmeren van schepen in de Rotterdamse haven, tegenwoordig met motorschepen). Het kantoor van de roeiersvereniging is gevestigd aan de Heijplaatweg. Dit waren destijds de eerste woningen in Heijplaat die niet in eigendom waren van de RDM.

Renovatie en stadsvernieuwing

De nieuwe eigenaar van tuindorp Heijplaat, woningstichting ‘Onze Woning’ (thans ‘Woonbron’), begon in 1984 in het kader van de stadsvernieuwing met een grootschalige renovatie van de woningen. De naoorlogse bebouwing onderging een ingrijpende onderhoudsbeurt. In het oude tuindorp waren de ingrepen omvangrijker. Een aantal naoorlogse woningen in het oorspronkelijke tuindorp werd ongeschikt bevonden voor renovatie en gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw.

Het Hertenkamp

In 1990 werd ook het ‘Hertenkamp’ gesloopt en vervangen door drie stroken gezinswoningen en bij de entree van de wijk werd een halfronde portiekflat toegevoegd. De renovatie, waarbij veel oorspronkelijke details verloren gingen, werd in 1994 voltooid.

Sloopplannen en verzet tegen het verdwijnen van Heijplaat

In 1990, tijdens de stadsvernieuwingsperiode, maakte de gemeenteraad bekend dat men Heijplaat gefaseerd wilde slopen ten behoeve van intensivering van de havenactiviteiten. Sloop werd noodzakelijk geacht vanwege strengere milieuwetgeving en de wens tot een scherpere scheiding tussen haven en stad. Daarnaast wilde men oude havengebieden benutten voor stedelijke nieuwbouw, zoals de Kop van Zuid, en ruimte creëren voor verdere uitbreiding van de Rotterdamse haven (Rotterdam Mainport) in de westelijke havengebieden. Bedrijven uit de oude havens zouden worden verplaatst en in de Waal- en Eemhaven zouden vooral containerbedrijven worden gevestigd. In combinatie met de continue bedrijvigheid en de bijbehorende geluidsoverlast zou Heijplaat volgens deze plannen niet langer houdbaar zijn. Er ontstond echter massaal verzet, met uitgebreide aandacht in de landelijke pers, waarna de sloopplannen uiteindelijk werden ingetrokken.

Oorspronkelijke verkaveling en stratenstructuur van het tuindorp Heijplaat

De oorspronkelijke verkaveling en wegenstructuur van het tuindorp zijn nog vrijwel volledig intact. Kenmerkend is het eenvoudige, rechtlijnige stratenpatroon, waarbij vooral de noord-zuid gerichte centrale as is verrijkt met knikken, bochten en pleinachtige ruimten. Daarnaast is het netwerk van paden in het private gebied van de achtertuinen nog steeds aanwezig. Het verkavelingspatroon is speels en kleinschalig, met een ver doorgevoerde differentiatie van de woningblokken. Wel zijn de straatprofielen aangepast met parkeervakken en zijn sommige straten afgesloten voor doorgaand verkeer.

Behoud van oorspronkelijke dorpsbebouwing in Heijplaat

De waardevolle oorspronkelijke dorpsbebouwing is met name in het noordelijke deel van Heijplaat nog grotendeels behouden. In de uiterste noordwestelijke en noordoostelijke hoeken zijn echter enkele woningen gesloopt ten behoeve van uitbreidingen van de RDM. Tijdens de stadsvernieuwing in de periode 1984–1994 werd vervangende nieuwbouw gerealiseerd in een historiserende stijl, onder meer rond het Alcorplein en de Rondolaan, passend binnen het bestaande stratenpatroon.

Effecten van renovatie op het historische dorpsbeeld

Hoewel het gedifferentieerde karakter met pittoreske details nog goed herkenbaar is, heeft de renovatie geleid tot een zekere verarming van het dorpsbeeld. Oorspronkelijke kozijnen met roedenverdeling en deuren, houten dakgoten en de originele dakbedekking zijn vervangen door meer uniforme en grover gedetailleerde materialen.

Historische groenstructuur en tuininrichting in Heijplaat

De oorspronkelijke groenstructuur is grotendeels behouden gebleven. Bij veel woningen aan de Courzandseweg zijn nog altijd de ‘architectonische’ tuinelementen aanwezig, zoals gemetselde terrassen, trappen, muurtjes en borders of plantenbakken, die fraai aansluiten op de woonbebouwing.

Vervangende woningbouw aan Rondolaan en Linertonstraat

In 2008 werd een aantal naoorlogse woonblokken aan de Rondolaan en de Linertonstraat vervangen door 26 eengezinswoningen in een ‘modern aangepaste’ stijl.

Historische relatie tussen tuindorp Heijplaat en RDM-werf

Dat het tuindorp altijd sterk verbonden was met het moederbedrijf is nog duidelijk zichtbaar. Dit komt het meest tot uiting in de Heijplaatstraat, waar de grens tussen dorp en werf wordt gemarkeerd door een lange gevelwand, bestaande uit het poortgebouw met de aangrenzende dienstgebouwen, onder bewoners bekend als ‘de muur’. Het stratenplan was afgestemd op een brede toegang tot de werf via de Alwinastraat, die voor de oorlog uitkwam op een doorgang naar het RDM-terrein, links van het hoofdkantoor. Na de oorlog werd hier een nieuwe entree gerealiseerd, bij de bewoners bekend als de Blauwe Poort, precies in het verlengde van de Alwinastraat. Deze poort is recent weer in gebruik genomen als toegang tot de RDM Campus.

Sloop van het voormalige RDM-kantoor uit 1969

Een verstorend element vormde het voormalige RDM-kantoor uit 1969, dat buiten het eigenlijke werfterrein werd gebouwd op de locatie van een plantsoen tussen de Heijplaatstraat en de Heijplaatweg. Hiervoor moesten tevens enkele woningen wijken. Het witte, doosvormige kantoorgebouw kwam in 1994 leeg te staan en is inmiddels gesloopt.

Verandering van waterzicht aan de Courzandseweg

De meer luxe woningen aan de Courzandseweg hadden oorspronkelijk uitzicht op de oude Heijsehaven, de Koedood. Door uitbreiding van het RDM-werfterrein is dit contact met het water verdwenen. Aan de noordzijde kijken de woningen nu uit op de scheepsbouwloods en het voormalige platensorteerterrein. Aan de zuidzijde werd het water gedempt en vervangen door een plantsoen.

Leegstand en herontwikkeling van de naoorlogse uitbreiding van Heijplaat

De naoorlogse uitbreiding van Heijplaat kreeg in de jaren 1990 te maken met leegstand. Vanaf 2002 bestonden plannen om dit gebied te vervangen door nieuwbouw, maar deze stuitten op hoge kosten. Het gebied lag buitendijks en de grond moest eerst meters opgehoogd worden. Door dit uitstel namen leegstand en verloedering verder toe. In afwachting van een definitief besluit over de vernieuwing zijn aan beide uiteinden van de groenstrook, die het oude van het nieuwe dorp scheidt, twee appartementencomplexen gebouwd. Aan de noordzijde werd in 2010 de Heijse Blick of Courzandse Toren opgeleverd. De Heijse Blick is een omstreden woontoren van acht verdiepingen met huur- en koopappartementen. Aan de zuidzijde verrees aansluitend op het bestaande complex het appartementencomplex Het Waterschip (2011). Deze gebouwen wijken qua volume sterk af van de overige Heijplaatbebouwing.

Revitalisering en sloop van het naoorlogse nieuwe dorp Heijplaat

Pas in het najaar van 2011 tekenden de gemeente Rotterdam, de deelgemeente Charlois, woningbouwvereniging Woonbron en het Havenbedrijf een intentieovereenkomst voor de revitalisering en verdere ontwikkeling van het dorp en het aangrenzende havengebied. Dit omvatte de sloop van de naoorlogse woonblokken, de bouw van circa 200–300 nieuwe woningen en de aanleg van een tweede ontsluitingsweg. Inmiddels is het ‘nieuwe dorp’ gesloopt.

Het Verborgen Geheim

Het nieuwbouwproject Het Verborgen Geheim was een belangrijk onderdeel van de vernieuwing van Heijplaat. Dit duurzame woonproject liet zien hoe moderne, toekomstbestendige woningen konden worden gerealiseerd met respect voor het bestaande karakter en de rijke geschiedenis van de wijk.

Met de ontwikkeling van Het Verborgen Geheim zette Heijplaat een belangrijke stap in de transformatie naar Het Nieuwe Dorp Heijplaat. Het project combineerde eigentijdse architectuur, duurzame oplossingen en een hoge woonkwaliteit. Daarmee droeg het bij aan een leefbare en toekomstgerichte woonomgeving in Rotterdam.

Van Thuis in de Haven naar Het Verborgen Geheim

Oorspronkelijk droeg het project de naam Thuis in de Haven.

Overname gebiedsontwikkeling door de gemeente

In 2013 gaf Woonbron aan dat zij, als gevolg van de aanscherping van het takenpakket van woningcorporaties door de Rijksoverheid, niet langer de rol van gebiedsontwikkelaar voor Het Nieuwe Dorp Heijplaat kon en wilde vervullen. Het college van Burgemeester en Wethouders stemde eind 2014 in met het overnemen van deze rol.

Daarom tekenden de gemeente Rotterdam en Woonbron op 1 juni 2015 een vaststellingsovereenkomst. Gelijktijdig tekenden de gemeente Rotterdam en Van Omme & De Groot, winnaar van de uitvraag, een ontwikkelovereenkomst voor de nieuwbouw op Heijplaat. Hiermee werd de basis gelegd voor de verdere ontwikkeling van het project dat later de naam Het Verborgen Geheim kreeg.

Tijdens een kennismakingsborrel op 9 juli 2015 maakte het hoofd projectontwikkeling van Van Omme & De Groot bekend dat de gemeenteraad diezelfde dag groen licht had gegeven voor de bouw van het project. De gebiedsontwikkeling was in eerste instantie een initiatief van woningcorporatie Woonbron, die voorafgaand aan de nieuwbouw al circa 300 huurwoningen had gesloopt en een groot deel van het gebied bouwrijp had gemaakt.

Ontwikkeling van Het Verborgen Geheim

De realisatie van het nieuwbouwproject Het Verborgen Geheim Heijplaat ging vanaf 2016 van start en liep door tot 2023. Het project werd ontworpen door architectenbureau Kuiper Compagnons en bestaat uit 170 energiezuinige nieuwbouwwoningen, waaronder eengezinswoningen en stadswoningen, die volledig gasloos zijn gebouwd.

Het project Het Verborgen Geheim op Heijplaat omvatte in totaal 170 nieuwbouwwoningen. Hoewel het karakter van de wijk behouden blijft, zijn de woningen voorzien van energiezuinige installaties en nul-op-de-meter technologie. De woningen maken gebruik van zonnepanelen, goede isolatie en duurzame installaties. De eerste paal van het project werd geslagen op maandag 15 mei 2017, waarmee de bouw officieel van start ging.

Fasering en oplevering

Het project is gefaseerd gerealiseerd:

• Fase 1: sleuteloverdracht in het voorjaar van 2018
• Fase 2 en 3: opgeleverd in het eerste kwartaal van 2019
• Fase 4: opgeleverd in het eerste kwartaal van 2020
• Fase 5: opgeleverd in 2021
• Fase 6: opgeleverd in 2022
• Fase 7: opgeleverd in de zomer van 2023

Met de oplevering van de laatste fase in de zomer van 2023 zijn alle fases van Het Verborgen Geheim voltooid. Hiermee is een belangrijk deel van de herontwikkeling van Heijplaat afgerond.

Het Verborgen Geheim en de toekomst van Heijplaat

Met het nieuwbouwproject Het Verborgen Geheim is een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de geschiedenis van Heijplaat. De wijk is getransformeerd van een arbeidersdorp tot een duurzame, moderne woonomgeving, met behoud van haar oorspronkelijke identiteit.

Het Heij

Naast historische ontwikkelingen en reeds gerealiseerde woningbouw zoals Het Verborgen Geheim, vormt project Het Heij een recente en belangrijke toevoeging aan de woonomgeving van Heijplaat. Het Heij is een nieuwbouwontwikkeling aan de Heysekade. Het project maakt deel uit van de transformatie van Heijplaat van historisch tuindorp tot duurzame woonwijk.

Het Heij bestaat uit 17 duurzame nieuwbouwwoningen met een groen en waterrijk karakter aan de kade van Heijplaat. De woningen worden grotendeels in hout gebouwd en hebben een moderne, energie‑efficiënte uitvoering.
Met hoge isolatie en energiezuinige installaties bieden ze duurzaam en comfortabel wonen. Het slimme ontwerp koppelt duurzaamheid aan flexibiliteit in indeling en inrichting, perfect voor toekomstbestendig wonen. Bewoners kunnen tijdens het bouwproces zelf keuzes maken over indeling, geveldetails en uitbouwopties, wat een persoonlijke en toekomstgerichte woonomgeving creëert. Vanaf oktober 2025 is de verkoop van Het Heij van start gegaan. De bouw van Het Heij staat in de lente van 2026 gepland.

Verder lezen over de geschiedenis van Heijplaat?

Wellicht bent u geinteresseerd in pagina’s zoals:

• Quarantaine-inrichting Heijplaat
  Lees verder en ontdek de geschiedenis van de Quarantaine-inrichting. Stap terug in de tijd en ontdek de bijzondere geschiedenis en de toekomstplannen van Heijplaat!
• RDM (Rotterdamsche Droogdok Maatschappij)
  Lees verder over de geschiedenis van de RDM en haar cruciale rol in de industriële en maritieme ontwikkeling van Rotterdam.